Je zult het wel gelezen of gehoord hebben, Frankrijk verplicht vrouwen in de top van bedrijven. Het aantal vrouwen in leidinggevende positites moet binnen 6 jaar verhoogd worden naar 40%, binnen bedrijven, ongeveer 2.000, die meer dan 500 werknemers in dienst hebben en een omzet hebben van meer dan 50 miljoen euro.
Binnen drie jaar moeten 1 op de 5 vrouwen benoemd zijn op leidinggevende functies. Dit quotum geldt vanwege de voorwaarden, concreet voor 7 beursgenoteerde bedrijven in Frankrijk.
Ook in Duitsland is er de laatste week veel te doen geweest over een quotum: Angela Merkel dreigt met een verplicht quotum als bedrijven zelf niet actie ondernemen.
Laat ik vooral even duidelijk melden dat ik een tegenstander ben van een quotum voor vrouwen aan de top. Zoals Sylvia Tóth, die ik zeer bewonder, ooit in het PS Magazine van Het Parool zei, 'Quota is voor vissen, niet voor vrouwen'.
Als je daarnaast dan ook het boek van Marike
Stellinga "De mythe van het glazen plafond" leest dan is daarmee mijn tegenstand tegen een verplicht quotum wel onderbouwd. Marike geeft heel duidelijk aan dat vrouwen met voldoende ambitie (en met ambitie bedoelt zij alleen het meer willen bereiken in je professionele carrière) niet gehinderd worden door een glazen plafond en er vanzelf wel komen. Zij is van mening dat het een kwestie van tijd is en dat er vanzelf meer vrouwen aan de top zullen komen.
Ik ga een heel eind mee met Marike Stellinga. Om mij heen zie ik heel veel vrouwen die niet voldoende ambitie hebben om hogerop te komen. Werken moet leuk blijven en zeker gecombineerd kunnen worden met man, kinderen, huishouden en zeker ook met hun sociale leven zoals sporten en vriendinnen.
Wat ik echter ook zie is dat veel mensen, en nadrukkelijk niet alleen vrouwen, maar óók mannen, zich niet uit het traditionele rollenpatroon los kunnen maken. Onbewust, wel te verstaan. Zij denken zelf de keuzes te maken, maar als je dieper het gesprek met ze aan gaat, merk je dat zij onbewust keuzes hebben gemaakt op basis van het rollenpatroon wat zij overal om zich heen zien.
Die onbewuste voorkeuren worden door Esther Mollema heel mooi weer gegeven in haar boekje "50% meer talent". Zij heeft een uitgebreide studie gedaan naar Nederlandse vrouwen en ambitie en de manier waarop mannen en vrouwen daar tegenaan kijken. Zij toont aan dat onze beslissingen vaak veel minder rationeel zijn dan wij denken. Het onderbewuste leidt naar beslissingen zonder dat we dit wéten en zonder dat we dat willen.
Ik was hier, al lezend, in het begin nogal sceptisch over. Kom op zeg, ík ben zo geemancipeerd, die onbewuste vooroordelen, nee hoor, die heb ik niet! Nou, écht wel! Ik stond versteld, maar zélfs ik heb dus die onbewuste vooroordelen en voorkeuren!
Deze week heb ik een Masterclass Diversity bijgewoond van mijn werkgever. Hierbij was Pauline van der Meer Mohr (Voorzitter College van Bestuur Erasmus Universiteit) gastspreker. Zij heeft een indrukwekkende carrière bij oa Shell, NAM en ABN-AMRO altijd weten te combineren met haar gezin met 4 jonge kinderen. Zij vertelde hetzelfde, ook zij is zich op een gênant moment bewust geworden van haar onbewuste vooroordelen: zij zag een vrouw aan voor de secretaresse van de hoogaangeschreven spreker waar ze op wachtte maar, je voelt hem al aankomen, de dame zelf was die hoogaangeschreven spreker. René of Renee....!
Niet overtuigd van je onbewuste voorkeuren? Check www.implicit.harvard.edu en test jezelf!
Om terug te komen op mijn onderwerp, quotum of geen quotum, ik ben nog steeds van mening dat we hier niet voor moeten kiezen. Slecht voor de vrouwen die op basis hiervan gekozen worden en uiteindelijk slecht voor alle vrouwen die het op eigen kracht wel kunnen bereiken.
Wat we wel zouden moeten doen, is proberen die onbewuste voorkeuren weg te werken. Waardoor enerzijds vrouwen meer bereid zijn om meer te werken. Waardoor mannen anderzijds bereid zijn meer vrouwen aan te nemen en door te laten groeien naar hogere posities.
Waardoor we krijgen wat de doelstelling is: meer vrouwen aan de top.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten